Saye suka saye tulis, saye tak suka saye delete~!

Bila saye sunyi, bLoG ni lah peneman saye. Saye suka cerita semua mende kat dia, tapi tak semua cerita saye ada dekat page saye. Saya sedeh, saye citer, saye hepi, lagi2 la saye citer, saye marah pon saye citer. Tapi saye dah delete semua citer marah saye sebab saye tak suka simpan rase tuh. Kadang2 saye mengong kat sini, tapi saye tak kisah. As long as saye tak kacau orang, saye go on jer. 

Saye suka citer kisah2 silam saye kerana saye rase ianya sangat hepi bagi saye. Semua itu mengajar saye sesuatu. Kalau tak ade kisah dulu2 mana mungkin ade kisah sekarang. Setuju? Tak setuju pon tak per. Haha..Saye suka ingat mende lama2 kerana ia merupakan kenangan terindah bagi saye. Dan saye juga suka berangan untuk masa hadapan walau pon saye tahu sebahagian darinya tak kan jadi kenyataan. Kalau ianya benar2 menjadi kenyataan, hanya satu yang mampu saye ucapkan. Thanx Allah~! Saye memang kuat berangan because its make me happy. 

Kadang2 sini jugak menjadi tempat saye menghargai kawan2 saye. Ini kerana saye sangat suka mereka (excluded  the oldest post that I've been deleted). Sorry for that. Bukan saye tak menghargai kamu, tapi saye rase tak selesa dengan isi kandungannya. Saye rase saye hipokrit. Saye benci rase tuh, so saye delete. 

Saye tak tahu sampa bila saye akan berblog tapi satu saye harap, saye tak jemu menghadapnya setiap hari. Selagi bLoG ini berupdate, selagi itulah saye masih disini dan mempunyai kekuatan untuk mengupdatenya. Sekarang dah menjadi rutin harian saye mengupdate bLog. Fbook hampir diabaikan. Tapi saye tak boleh abaikannya kerana ia juga berguna kepada saye. 

Di sini juga tempat saye meluahkan ape yang saye tak mampu nak luahkan dengan kata2. Kadang2 ianya terlalu tersurat, dan kadang2 ia juga tersirat. Maksud yang tersirat itu, biarlah ia disimpan kemas di sudut hati ini supaya tiada yang mampu untuk menguraikannya.